17 listopada 2024 r. godz. 18 Wrocław

 

OJCZYZNA SWOIM OBROŃCOM - ZAPROSZENIE Z IPN

 

Zaproszenie Jagoszyce 5 listopada

 

Zaproszenie na wojewódzkie obchody Narodowego Święta Niepodległości -Wrocław

Zaproszenie 11 listopada - Udanin

Sekrety Białorusi

 

85. rocznica napaści Związku Radzieckiego na Polskę - Dzień Sybiraka.

17 września 1939 roku jest symboliczną datą zadania Polsce „ciosu w plecy”, który był wynikiem tajnego antypolskiego porozumienia między III Rzeszą i Związkiem Radzieckim z dnia 23 sierpnia 1939 roku, nazywanego paktem Ribbentrop – Mołotow, który był ostateczną zapowiedzią wybuchu II wojny światowej. Ustalenia zawarte w tajnym protokole do paktu przewidywały wspólną agresję na Rzeczpospolitą, zajęcie i podział terytorium oraz faktyczną likwidację państwa polskiego.

1 września 1939 roku, to antypolskie porozumienie umożliwiło i ułatwiło Hitlerowi, zaplanowany atak na Polskę. Dla obu stron był to wstęp do realizacji ich długotrwałych celów: dla Hitlera – budowy przestrzeni życiowej na wschodzie, a dla Stalina – realizacji nadrzędnego celu komunistycznej ideologii, czyli rozprzestrzenienia rewolucji bolszewickiej na cały świat.

17 września, w rocznicę agresji radzieckiej na Polskę w 1939 roku, obchodzony jest w Polsce Dzień Sybiraka, ustanowiony uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 września 2013 roku. „Sejm Rzeczypospolitej Polskiej oddaje hołd wszystkim Polakom zesłanym na Syberię, inne tereny Rosji i Związku Sowieckiego. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej upamiętnia tych, którzy tam zginęli, tych, którym udało się powrócić do Ojczyzny, tych, którzy osiedli w różnych częściach świata, oraz tych, którzy pozostali w miejscu swego zesłania gdzie kultywowali polskość. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanawia 17 września – rocznicę agresji sowieckiej na Polskę z 1939 roku – Dniem Sybiraka” – głosi uchwała Sejmu RP.

Tego dnia w całej Polsce przypominane są tragiczne losy tysięcy Polaków, którzy w wyniku radzieckiego najazdu na wschodnie ziemie Rzeczpospolitej Polski znaleźli się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Obchody Dnia Sybiraka i rocznicy radzieckiej agresji na nasz kraj służą zachowaniu w pamięci społecznej i świadomości kolejnych pokoleń Polaków tragedii i tułaczego losu mieszkańców naszych Kresów Wschodnich.
***


We wtorek, 17 września 2024 roku we Wrocławiu odbyły się uroczyste obchody upamiętniające 85. rocznicę napaści Związku Radzieckiego na Polskę oraz Światowego Dnia Sybiraka. Uroczystość o charakterze patriotyczno-religijnym rozpoczęła się w rzymskokatolickim kościele parafialnym pod wezwaniem św. Bonifacego i zakończyła przed pomnikiem Zesłańcom Sybiru, obiektach usytuowanych w pobliżu siebie przy placu ks. Stanisława Staszica i placu Strzeleckim.

Audycja w Radio Rodzina - Świątniki 2024. W hołdzie Straży Pożarnej

 W Radio Rodzina możemy usłyszeć o zbliżającej się uroczystości w Świątnikach.

O wydarzeniach opowiadają i zapraszają do uroczystości: Justyna Szablewska – przewodnicząca Komisji Historycznej Zarządu Oddziału Wojewódzkiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP Województwa Dolnośląskiego oraz Andrzej Patuszyński – sekretarz Towarzystwa Miłośników Kultury Kresowej, koordynator obchodów.

fot. Patrycja Jenczmionka

Serdecznie zapraszamy na strone z linkami do odsłuchania audycji.

1939

1 września w całej Polsce upamiętniana jest rocznica wybuchu II wojny światowej. Tradycyjnie, we Wrocławiu oficjalna uroczystość upamiętnienia 85. rocznicy wybuchu II wojny światowej miała miejsce na Cmentarzu Żołnierzy Polskich, przed pomnikiem Żołnierza Polskiego.

Pamiętamy!

1 września 1939 roku wojska niemieckie bez wypowiedzenia wojny rozpoczęły działania wojenne o godzinie 4:35 od zbombardowania mostów na dolnej Wiśle w Tczewie (drogowego i kolejowego) i nalotu na Wieluń. Chwilę później, o godz. 4:45 nastąpił ostrzał Wojskowej Składnicy Tranzytowej na półwyspie Westerplatte salwami z niemieckiego pancernika szkolnego „Schleswig – Holstein”, który z rozkazem czekania na termin wybuchu wojny, przypłynął rano 25 sierpnia na redę portu Wolnego Miasta Gdańsk, pod pozorem wizyty kurtuazyjnej. Pancernik od rana 1 września 1939 roku wziął udział w ostrzeliwaniu polskich koszar i umocnień stałych na Westerplatte, stając się jednym z najbardziej znanych symboli ataku Niemiec na Polskę.

Tak rozpoczęła się II wojna światowa – największa i najkrwawsza wojna w dziejach, zaliczana do wojen totalnych, trwająca od 1 września 1939 roku do 2 września 1945 roku (w Europie do 8 maja 1945 roku). Brały w niej udział państwa wszystkich kontynentów oraz blisko 1,7 miliarda ludzi, w tym około 110 milionów pod bronią. Według różnych szacunków zginęło w niej od 60 do 85 milionów ludzi, w tym 6 milionów obywateli polskich (ok. 3 mln polskich Żydów, ok. 2 mln Polaków, ok. 1 mln obywateli polskich innych narodowości, m.in. Ukraińców, Białorusinów, Romów, Litwinów). Rekordowa liczba ofiar cywilnych to skutek między innymi ludobójstwa i zbrodni wojennych.

Wrocławski hołd pamięci żołnierzom września 1939.


W niedzielę 1 września 2024 roku, na Cmentarzu Żołnierzy Polskich przed pomnikiem Żołnierza Polskiego z udziałem, parlamentarzystów i przedstawicieli władz rządowych, samorządowych zarówno województwa dolnośląskiego, jak i miasta Wrocławia oraz przedstawicieli korpusu dyplomatycznego, służb mundurowych, organizacji kombatanckich, stowarzyszeń i związków, a także harcerzy i uczniów szkół, odbyła się oficjalna uroczystość upamiętnienia 85. rocznicy wybuch II wojny światowej.

Świątniki 2024

 

80. rocznica wybuchu Powstanie Warszawskiego. Uroczystość we Wrocławiu.

1 sierpnia 2024 roku w całej Polsce upamiętniano 80. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego.

We Wrocławiu oficjalna uroczystość upamiętnienia 80. rocznicy wybuchu Powstania miała miejsce na Promenadzie Staromiejskiej, gdzie stoi pomnik „Obrączka” upamiętniający rotmistrza Witolda Pileckiego – żołnierza Armii Krajowej, dobrowolnego więźnia i organizatora ruchu oporu w KL Auschwitz, autora raportów o Holocauście, Powstańca Warszawskiego, żołnierza armii gen. Andersa. Oskarżonego przez powojenną władzę Polski o zdradę. Aresztowanego w 1947 roku i skazanego na śmierć w 1948 roku.

Pomnik o nazwie Obrączka - symbolu trwałości w życiu, ma średnicę 3,5 metra jest wykonana z czarnej stali i umieszczona na granitowym cokole. Od strony wewnętrznej wygrawerowana jest inskrypcja – fragment z listu napisanego przez Witolda Pileckiego w 1947 roku: „BO CHOĆBY MI PRZYSZŁO POSTRADAĆ ME ŻYCIE – TAK WOLĘ – NIŻ ŻYĆ, A MIEĆ W SERCU RANĘ”, po cytacie widać znak orła Wojska Polskiego II RP i napis: ROTMISTRZ WITOLD PILECKI 1901+1948 oraz znak Polski Walczącej – „kotwica”.

„Kotwica” ma symbolizować nieustanną pamięć o rotmistrzu oraz podkreślać, że to, o co walczył, pozostaje zawsze aktualne. Jest to nawiązanie do tradycji „biżuterii patriotycznej” – skromnej, zwykle czarnej, noszone przez kobiety w Polsce w okresie zaborów, II wojny światowej czy stanu wojennego.

Hołd tysiącom ofiar Powstania Warszawskiego oraz wszystkim tym, którzy walczyli w Powstaniu i których dotknęły represje ze strony niemieckiego okupanta oddali przed pomnikiem rotmistrza Witolda Pileckiego: posłowie do Sejmu RP, przedstawiciele władz państwowych i samorządowych zarówno województwa dolnośląskiego, jak i miasta Wrocławia oraz przedstawiciele: korpusu dyplomatycznego, duchowieństwa różnych wyznań, służb mundurowych, organizacji kombatanckich, stowarzyszeń i związków, a także licznie mieszkańcy Wrocławia i turyści.


W obchodach wzięli udział uczestnicy legendarnego zrywu sprzed 80. lat: Stanisław Wołczaski, ps. „Kazimierz”- łącznik i kolporter prasy Armii Krajowej i Włodzimierz Ruśkiewicz, ps. „Ryś” - harcerz Szarych Szeregów, łącznik i listonosz. Obecny był także Adam Komorowski, syn Tadeusza “Bora “ Komorowskiego, dowódcy Powstania Warszawskiego.


Uroczystość została objęta patronatem honorowym Marszałka Województwa Dolnośląskiego, Prezydenta Wrocławia oraz Przewodniczącego Sejmiku Województwa Dolnośląskiego. Głównymi organizatorami wydarzenia byli: Okręg Dolnośląski Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Dolnośląski Urząd Wojewódzki, Miasto Wrocław, Oddział Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu.

81. rocznica krwawej niedzieli na Wołyniu. Uroczystość we Wrocławiu.

Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej został ustanowiony na mocy uchwały przez Sejm w 2016 roku i jest obchodzony 11 lipca, a geneza daty ma związek z „krwawą niedzielą” z 11 lipca 1943 roku, na Wołyniu.

Ukraińcy wzorem nazistowskich Niemiec, postanowili stworzyć grunt pod budowę przyszłego, własnego państwa poprzez eksterminację ludności niebędącej rdzennie ukraińską: „KTO NIE UKRAINIEC NA UKRAIŃSKIEJ ZIEMI – TEMU ŚMIERĆ. HISTORYCZNYM NASZYM WROGOM – POLAKOM, WĘGROM I ŻYDOM – IM WSZYSTKIM ŚMIERĆ” - (fragment ulotki OUN)

W 1943 roku doszło do najliczniejszych - największych mordów na Polakach mieszkających na Wołyniu. Zapoczątkował to 9 lutego 1943 roku, atak bojówek UPA na wieś Parośla w gminie Antonówka, w powiecie sarneńskim województwa wołyńskiego, w którego trakcie zamordowano około 173 Polaków.

To była pierwsza na tak wielką skalę zbrodnia na Polakach, której dopuścili się ukraińscy nacjonaliści. Wydarzenie to uznawane jest za symboliczny początek rzezi wołyńskiej, mającej apogeum w lipcu 1943 roku.

Apogeum zbrodni nastąpiło w niedzielę 11 lipca 1943 roku, kiedy to ukraińscy nacjonaliści zaatakowali blisko sto polskich miejscowości i wiele kościołów, gdzie schronili się Polacy i dokonywali masakry. Mordowano wszystkich w sposób okrutny: księży przy ołtarzach, starców, dzieci, niemowlęta całe rodziny. Dzień ten został nazwany „krwawą niedzielą”.

11 lipca 2024 roku w całej Polsce upamiętniano 81. rocznicę „krwawej niedzieli” – nie inaczej było w stolicy Dolnego Śląska. We Wrocławiu oficjalna uroczystość upamiętnienia 81. rocznicy „krwawej niedzieli” miała miejsce przy „Pomniku-mauzoleum pomordowanej ludności na Kresach Południowo-Wschodnich przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) i Ukraińską Armię Powstańczą (UPA)” - pomniku z umieszczoną na nim, bardzo wyraźną, plastyczną inskrypcją: „JEŚLI ZAPOMNĘ O NICH, TY BOŻE ZAPOMNIJ O MNIE” – będącą sparafrazowanym cytatem z trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza. Pomnik znajduje się na skwerze tuż przy bulwarze Xawerego Dunikowskiego, jednej z najładniejszych tras spacerowych w mieście.

Odsłonięcie tablicy upamiętniającej gen. Jana Wojciecha Kiwerskiego – dowódcę 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK

Proboszcz parafii, ksiądz prałat dr Czesław Majda, poświęcił tablicę upamiętniającą generała brygady Jana Wojciecha Kiwerskiego ps. „Oliwa”, „Dyrektor”, odsłoniętą 26 maja 2024 roku na zewnątrz kościoła pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego przy ulicy Horbaczewskiego we Wrocławiu.


Na tablicy ze zdjęcie osoby Jana Wojciecha Kiwerskiego w mundurze porucznika, znalazł się napis: GENERAŁOWI BRYGADY / JANOWI WOJCIECHOWI / KIWERSKIEMU / „OLIWA”, „DYREKTOR” / 23.05.1910 r – 18.04.1944 r. na Wołyniu – poniżej podkreślenie i napis: OBROŃCY OJCZYZNY w 1939 r. / DOWÓDCY ODDZIAŁÓW DYSPOZYCYJNYCH KEDYWU / KOMENDY GŁÓWNEJ AK w WARSZAWIE / DOWÓDCY 27 WOŁYŃSKIEJ / DYWIZJI PIECHOTY AK / ŚRODOWISKO WROCŁAWSKIE 27 WDP AK / WROCŁAW 18.04.2024 r. Po stronie lewej emblemat 27 WDP AK, a po prawej emblemat TMKK.


Wnikliwy czytelnik zauważy, że na tablicy jest widoczna data 18.04.2024 r., a odsłonięcie jej ma miejsce dopiero 26 .05. 2024 r. Opóźnienie przedsięwzięcia wynikło z błędów „technicznych” podczas wykonywania tablicy i trzeba było tablicę poprawić.

Tablica to symboliczny wyraz hołdu dla osoby Jana Wojciecha Kiwerskiego – generała brygady (pośmiertnie), obrońcy Ojczyzny z 1939 roku, Komendanta Okręgu Armii Krajowej Wołyń i jednocześnie dowódcy 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej.

To podziękowanie dla żołnierza Wojska Polskiego, Armii Krajowej i 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej, bohatera walki o naszą wolność i przypomnienie tej niezwykłej postaci z polskich dziejów II wojny światowej tym wszystkim, którzy będą mieli okazję być w tym miejscu – miejscu upamiętnienia żołnierzy 27. WDP AK przy kościele pw. Maksymiliana Maria Kolbego we Wrocławiu. Jest to uhonorowanie jego idealistycznej wierności państwu i jego drogi życiowej, której hasłem przewodnim była dewiza Wojska Polskiego: Bóg, Honor, Ojczyzna.

80. rocznicę bitwy o Monte Cassino uczczono we Wrocławiu

Od historycznego zwycięstwa polskich żołnierzy pod Monte Cassino minęło 80 lat, z tej okazji we Wrocławiu w dniach 17-18 maja 2024 roku odbyły się obchody rocznicowe o charakterze patriotyczno-religijnym.

Uroczystości zostały zorganizowane przez wrocławską Szkołę Podstawową nr 73 im. Generała Władysława Andersa. Program uroczystości realizowany był dwa dni: 17 i 18 maja 2024 roku.


W piątek, 17 maja br., przed południem o godz. 10:00 w kościele pod wezwaniem świętego Henryka przy ulicy Glinianej we Wrocławiu została odprawiona Msza święta, w intencji Patrona szkoły generała Władysława Andersa i poległych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Po Mszy św. zostały złożone wiązanki kwiatów przy tablicy upamiętniającej Patrona szkoły. Tablica znajduje się na ścianie parteru szkoły przy ul. Glinianej.


26 lutego 2003 roku szkoła otrzymała imię Generała Władysława Andersa. Podczas uroczystości odsłonięto w szkole pamiątkową tablicę i poświęcono sztandar szkoły. Od tego momentu pamięć o jej Patronie jest w szkole niezwykle żywa.
Później odbyła się uroczysta Akademia w szkolnej sali gimnastycznej. Specjalnie przygotowany repertuar artystyczny, poświęcony osobie dowódcy 2. Korpusu Polskiego, generałowi broni Władysławowi Andersowi i bitwie o Monte Cassino, wykonany przez uczniów i szkolny chórek „Czerwone Maczki”, wzruszał zgromadzonych i każda jego część była uhonorowana entuzjastycznym aplauzem.

Generał Anders wyprowadził tysiące Polaków z Rosji. Z więźniów i zesłańców stworzył polską armię, która odniosła największe polskie zwycięstwo na Zachodzie, podczas drugiej wojny światowej. 18 maja 1944 roku poprowadził żołnierzy do zwycięskiej bitwy o Monte Cassino, która otworzyła aliantom drogę w kierunku Rzymu. Droga do zwycięstwa żołnierzy gen. Andersa była ciężka i trudna. Do Monte Cassino wyszli z Buzułuku w Rosji, a ich droga wiodła przez Taszkent, Krasnowodzk, Pahlawi, Teheran, Isfahan, Bagdad, Bejrut, Jerozolimę, Kair i Aleksandrię. Zanim zwyciężyli pod Monte Cassino, musieli zmierzyć się z armią przeciwnika, żołnierzami III Rzeszy.

Uroczystości uświetniły poczty sztandarowe: Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej: Okręg Wrocławski z asystą honorową żołnierzy 16. Dolnośląskiej Brygady Obrony Terytorialnej oraz wrocławskich szkół podstawowych Nr 71 i 73.

W uroczystości uczestniczyli zaproszeni Goście m.in.: dr hab. Kamil Dworczak, dyrektor Oddziału IPN we Wrocławiu; pani Karolina Macowicz z Kuratorium Oświaty we Wrocławiu; ksiądz Paweł Komar z parafii pw. św. Elżbiety; nadkomisarz Arkadiusz Majcherek z Komendy Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu; aspirant sztabowy Wojciech Paszkowski z Komendy Miejskiej Policji we Wrocławiu; pani Alicja Kluz, przewodnicząca Wrocławskiego Oddziału Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Rodzina Policyjna 1939 r.; pani Maria Dutkiewicz, prezes „Klubu pod Baobabem” wraz z przedstawicielami klubu; pan Stanisław Wołczaski, przewodniczący Zarządu Klubu Historycznego im. Generała Stefana Roweckiego „Grota” we Wrocławiu; pan Tadeusz Szczyrbak, prezes Zarządu Rodziny Rodła – Wrocław; pan Jerzy Ziomka, prezes Zarządu Fundacji Polskie Gniazdo we Wrocławiu; pan Jerzy Frydel z Oddziału Związku Sybiraków we Wrocławiu wraz z przedstawicielami Koła; dyrektorzy szkół i przedszkoli, rodzice uczniów i nauczyciele emerytowani.

Po zakończonej uroczystej Akademii, odbywały się spotkania towarzyskie w szkolnej kawiarence i wpisywano się do Księgi Pamiątkowej.

,,IX SPOTKANIE KRESOWIAN I MIŁOŚNIKÓW KRESÓW WSCHODNICH ZIEMI WIĄZOWSKIEJ

Towarzystwo Miłośników Kultury Kresowej miało przyjemność i honor uczestniczyć w ,,IX SPOTKANIU KRESOWIAN I MIŁOŚNIKÓW KRESÓW WSCHODNICH ZIEMI WIĄZOWSKIEJ" .


Pierwszą częścią spotkania była msza świętą w kościele pw. Świętego Mikołaja w Wiązowie. Po zakończonej mszy odbyło się uroczyste złożenie kwiatów pod pomnikiem "Golgota Wschodu".


W załączeniu - po rozwinięciu artykułu kilka zdjęć z pierwszej części spotkania.

79. rocznica zakończenia II wojny światowej

W środę, 8 maja br. w całej Polsce obchodzono 79. rocznicę zakończenia II wojny światowej w Europie i upamiętniano zwycięstwo nad hitlerowskimi Niemcami – nie inaczej było na Dolnym Śląsku we Wrocławiu.

Dolnośląskie oficjalne obchody upamiętniające to wydarzenie odbyły się na wrocławskim wojennym Cmentarzu Żołnierzy Polskich przed pomnikiem ku czci poległych.


Hołd ofiarom II wojny światowej oddali zaproszeni Goście oraz przedstawiciele: władz i instytucji rządowych, samorządowych, stowarzyszeń i związku kombatantów, wojska, policji i innych organizacji pozarządowych, a także uczniowie szkół podstawowych i uczelni.

Druga wojna światowa wybuchła 1 września 1939 roku. Tego dnia hitlerowskie Niemcy napadły na Polskę, rozpoczynając największy konflikt zbrojny na świecie. Wojna w Europie zakończyła się 8 maja 1945 roku w wyniku podpisania przez Niemcy bezwarunkowej kapitulacji.

Obchody 233. rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 maja we Wrocławiu

W piątek, 3 maja w całej Polsce obchodzone było Święto Narodowe Trzeciego Maja - nie inaczej było we Wrocławiu.


Z tej okazji w 233. rocznicę uchwalenia drugiej na świecie i pierwszej w Europie ustawy zasadniczej regulującej ustrój prawny Rzeczypospolitej Obojga Narodów, zwanej i utrwalonej w tradycji jako Konstytucja 3 maja, we Wrocławiu zostały zorganizowane obchody o charakterze patriotyczno-religijnym.


Uroczystość została zorganizowana przez Dowództwo Garnizonu Wrocław i odbyły się zgodnie z ceremoniałem wojskowym. Wojskową asystę honorowa stanowili żołnierze Akademii Wojsk Lądowych z Wrocławia, a oprawę muzyczną zapewniła Orkiestra Komendy Wojewódzkiej Policji z Wrocławia.

Podziękowanie z Ukrainy

Dotarły do nas e-mailem podziękowania z Ukrainy i spieszymy je przekazać Czytelnikom: 

Pani dyrektorka szkoły we wsi Kołodiazne Olena Mamchur razem z nauczycielami i dziećmi serdecznie wdzięczna za prezenty dla szkoły.

Dziękujemy za dobroć i solidarność!

Braterstwo między Polską a Ukrainą  to nie tylko braterstwo między krajami i narodami, ale także między konkretnymi ludźmi.

Członków Towarzystwa Miłośników Kultury Kresowej we Wrocławiu, na którego czele stoi pan Ryszard Marcinkowski, szczerze uważamy za naszych braci i jesteśmy dumni z naszego braterstwa.

Jeszcze do wojny z Rosją mieliśmy możliwość wielokrotnie spotkać się z naszymi polskimi braćmi na ziemi ukraińskiej, wspólnie opiekując starym cmentarzem w Moczulance i kurhanem w Niemili.

Z wybuchem wojny członkowie TMKK wiele razy pomagali mieszańcom okolicznych wsi, przekazując artykuły pierwszej potrzeby i artykuły spożywcze osobom starszym, niepełnosprawnym i dzieciom.


Niedawno, w kwietniu, pan Ryszard Marcinkowski odwiedził Ukrainę i upomiętniające przodków miejsce w Moczulance i Niemili.


Także pan Ryszard przywiózł prezenty dla dzieci ze szkoły podstawowej we wsi Kołodiazne.

My pamiętają o pomocy, jaką otrzymują od naszych polskich braci i serdecznie dziękujemy za okazaną życzliwość i solidarność. Nigdy nie zapomnimy Waszego wsparcia w tak trudnym dla naszego kraju czasie.

Będziemy zawsze pielęgnować dobroć i pomnażać solidarność między Polską a Ukrainą jako wyraz ludzkiego braterstwa.

Dziękujemy Ci, Polsko!
Dziękujemy członkom Towarzystwa Miłośników Kultury Kresowej!

Halina Babin
Kwiecień, 2024

06-05-2024 Wrocław zaproszenie IPN

11-04-2024 Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej

W dniu 11.04.2024 r. delegacja Towarzystwa Miłośników Kultury Kresowej wraz ze sztandarem Towarzystwa uczestniczyła we Wrocławiu w uroczystych obchodach Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej.


Uroczystości rozpoczęła o godz. 10.00 msza święta w Bazylice Mniejszej pw. św. Elżbiety sprawowana w intencji Ofiar Zbrodni Katyńskiej.


Mszy świętej w ceremoniale wojskowym z udziałem pocztu sztandarowego wojska, pocztów sztandarowych szkół i sztandaru naszego Towarzystwa przewodniczył biskup Jacek Kiciński.

Po mszy świętej, której inicjatorem była Dolnośląska Rodzina Katyńska, przedstawiciele różnych organizacji złożyli kwiaty w Kaplicy Katyńskiej.

04-04-2024 - Wrocław - Jak budowano Stanisławów

Jak budowano Stanisławów: wielokulturowe miasto, w którym łagodny prowincjonalizm napotykał modernistyczne idee?

Zapraszamy na południowy wschód II Rzeczypospolitej!

O tym porozmawiamy na spotkaniu z Żanną Komar autorką książki Stanisławów 20/XX. Miasto i architektura, w Muzeum Architektury we Wrocławiu.

Będziemy wdzięczni za przekazanie tej informacji potencjalnym zainteresowanym.

Stanisławów 20/XX. Miasto i architektura.
4 kwietnia, 17:00
Muzeum Architektury, Bernardyńska 5, Wrocław.

Pełna informacja o wydarzeniu na Facebooku i stronie Muzeum Architektury.

Książka Żanny Komar to piękna architektoniczna opowieść o Polsce odradzającej się ze zgliszczy I wojny światowej. Autorka, dociekliwa badaczka architektury, prezentuje obraz Stanisławowa jako wyspy optymizmu i twórczych żywiołów.

W rozmowie wezmą udział:

Żanna Komar – historyczka sztuki i architektury, kuratorka wystaw. Absolwentka historii sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Bada architekturę Galicji z XIX i XX wieków, wydobywa z zapomnienia architektów Lwowa i przedwojennego Stanisławowa. Jest autorką artykułów i książek, w tym Trzecie miasto Galicji. Stanisławów i jego architektura w okresie autonomii galicyjskiej (2008) oraz Secesja we Lwowie (2014). Pracuje w Instytucie Dziedzictwa Europejskiego Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie.

Beata Maciejewska - dziennikarka i historyczka. Interesuje ją archeologią, historią kultury oraz procesami kształtowania się miast. Autorka książek „Spacerownik wrocławski”.

„Fenomen wielonarodowego Stanisławowa pozwala na zestawienie obok siebie oficjalnej optymistycznej, lecz mononarodowej narracji o rozbudowie Polski z pamięcią koegzystencji trzech największych grup narodowościowych: Polaków, Żydów i Ukraińców. Poprzez pryzmat architektury czas modernizacji i postępu możemy zobaczyć również jako okres dramatycznych zmian, pełen napięć i konfliktów.” – pisze Komar.

„Podczas lektury książki czytelnik może prześledzić proces tworzenie miasta w przyspieszonym tempie, jakby oglądało się budowę mrowiska na filmie poklatkowym. Nie przeszkadza w tym fakt, że wiemy, jak to się wszystko skończyło. Wręcz przeciwnie: tym bardziej rodzi się w nas apetyt na poznawanie ówczesnych porządków i sposobów myślenia, bo dziś nam ich brakuje. Czasy znowu robią się wielokulturowe i warto by zaczerpnąć z doświadczeń przeszłości w tym zakresie.” – pisze o książce Marcin Skrzypek.

O architekturze Stanisławowa, jak i całej historii dwudziestolecia międzywojennego na tym wieloetnicznym i wielokulturowym terenie, opowiada się kilkoma odmiennymi językami. Jest Stanisławów, polskie miasto, centrum wojewódzkie na południowo-wschodnim krańcu odrodzonej Rzeczypospolitej. Jest ukraiński Stanisławiw, była stolica Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Jak również jest Stanisławów, miasto czterdziestu synagog, siedziba chasydów i ortodoksów, ośrodek haskali i syjonizmu.

Każda z tych rzeczywistości, która dzisiaj kształtuje fundamentalnie różne perspektywy historiograficzne, już wtedy kierowała się własną, oddzielną od innych logiką, miała swoje języki, zakres pojęciowy, skojarzenia, ukryte sensy, jawnych i potajemnych bohaterów.

Książka z podpisem autorki do kupienia na miejscu lub zamówienia na stronie: https://www.kew.org.pl/produkt/stanislawow/

Współorganizatorem spotkania jest Kolegium Europy Wschodniej. Wydarzeniu patronuje New Eastern Europe, NEW.ORG.PL oraz miasto Wrocław.

Z serdecznymi pozdrowieniami,

Zespół Kolegium Europy Wschodniej

We Wrocławiu uczczono 82. rocznicę powstania Armii Krajowej.

W środę, 14 lutego 2024 roku we Wrocławiu uczczono 82. rocznicę przemianowania Związku Walki Zbrojnej w Armię Krajową.

Wydarzenie miało miejsce na cmentarzu parafialnym Świętej Rodziny przy ul. Smętnej na Sępolnie, przed Pomnikiem Armii Krajowej, umiejscowionym na zbiorowej kwaterze ośmiu znanych z imienia i nazwiska żołnierzy należących do Kielecko-Radomskiego Okręgu Armii Krajowej i walczących w grupie „Szarego” i „Młota”, pochowani są: Henryk Płusa ps. „Ryś” – lat 20, Bolesław Borij ps. „Sosna” – lat 18, Józef Zagórski ps. „Zawieja” – lat 30, Wacław Koga ps. „Jola” – lat 18, Jan Rzeszutko ps. „Mewa” – lat 30, Kazimierz Gładys ps. „Karol”, Jan Miziołek ps. „Strug”, Kazimierz Dołęga ps. „Skała”.


Według relacji byłych żołnierzy AK mogiła kryje szczątki jeszcze dziewiątej ofiary, którą był Władysław Płusa ps. „Zew”.

Wyżej wymienieni, zatrzymani przez Niemców na Kielecczyźnie trafili do Festung Breslau (twierdzy Wrocław), do któregoś z funkcjonujących na tym terenie miasta i jego okolicy obozów pracy przymusowej.

W trakcie jednego z rosyjskich nalotów podjęli ponoć próbę ucieczki z komanda roboczego. Niestety, w jej trakcie zostali zastrzeleni, było to 18 lutego 1945 roku.

Najpierw pochowano ich w prowizorycznym grobie powstałym w leju po bombie. Później przeniesiono ich zwłoki do zbiorowej mogiły powstałej przy jednej z bocznych alejek na dzisiejszym Cmentarzu św. Rodziny przy ulicy Smętnej na Sępolnie.


Grób oznaczono wojennymi pseudonimami zmarłych oraz napisem: Tu spoczywają powstańcy Warszawy z oddziału Szarego.

84 rocznica pierwszej wysyłki na Sybir

W piątek, 09 lutego 2024 roku we Wrocławiu odbyła się oficjalna uroczystość upamiętniająca 84. rocznicę pierwszej masowej wywózki Polaków na Sybir.


Wydarzenie miało miejsce w rzymskokatolickim kościele parafialnym pod wezwaniem św. Bonifacego znajdującym się przy placu ks. Stanisława Staszica na osiedlu Nadodrze i rozpoczęło się Mszą św. w intencji Sybiraków.

Po mszy, przed pomnikiem Zesłańcom Sybiru oddano hołd wszystkim zesłańcom i ofiarom wywózki na Sybir podczas II wojny światowej.

Uroczystość patriotyczno-religijną uświetnili żołnierze Akademii Wojsk Lądowych z Wrocławia, którzy stanowili wojskową asystę honorową. Oprawę muzyczną zapewniła Orkiestra Komendy Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu.

W uroczystości oprócz wojskowego pocztu sztandarowego uczestniczyło osiem pocztów sztandarowych m.in.: Związku Sybiraków z asystą harcerzy z Dolnośląskiej Chorągwi Harcerzy ZHR; Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej – Okręg Wrocławski z asystą żołnierzy 16. Dolnośląskiej Brygady Obrony Terytorialnej i inne.

82. rocznica przemianowania ZWZ na AK

 

We Wrocławiu uczczono 80. rocznicę powstania 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej

W niedzielę, 28 stycznia 2024 roku we Wrocławiu odbyła się oficjalna uroczystość upamiętniająca 80. rocznicę powstania 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej.
Wydarzenie miało miejsce w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Maksymiliana Marii Kolbego i rozpoczęło się Mszą św. w intencji żołnierzy 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej.


Po mszy, oddano hołd bohaterom przy tablicy upamiętniającej żołnierzy 27. WDP AK, umieszczonej na murze kościoła.


Uroczystość uświetnili żołnierze Wojska Polskiego z Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych we Wrocławiu, którzy stanowili kompanię honorową i wojskową asystę honorową, a oprawę muzyczną zapewniła Orkiestra Reprezentacyjna Wojsk Lądowych we Wrocławiu.


W uroczystości oprócz wojskowego pocztu sztandarowego uczestniczyły poczty sztandarowe: Towarzystwa Miłośników Kultury Kresowej oraz Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej: Okręg Wrocławski z asystą honorową żołnierzy 16. Dolnośląskiej Brygady Obrony Terytorialnej i Obwód Armii Krajowej Ziemi Kłodzkiej.


Uroczystość patriotyczno-religijna odbyła się z inicjatywy Środowiska Wrocławskiego Żołnierzy 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej oraz proboszcza parafii M.M. Kolbego we Wrocławiu i zgromadziła nie tylko przedstawicieli środowisk kombatanckich, ale także wiernych z parafii.