ARCHIWUM
Galeria Foto
Naciskając określone zdjęcie uzyskacie Państwo jego powiększenie.
W lewym górnym rogu jest menu Domek - powrót do początku; strzałka w lewo i w prawo przeglądanie stron (a jest ich często więcej) oraz poszczególnych zdjęć.
Nacisnij poniższe linki a otworzy się wybrana Galeria Foto
1. Spotkanie w Sycowie w 2012
2. Chocim
3. Cmentarz Łyczaków
4. Cmentarz Moczulanka
5. Cmentarz Orląt Lwowskich
6. Cemantarz Żytomierz w 2005 roku
7. Gródek Podolski
8. Kamieniec Podolski
9. Kijów
10. Kresowe krajobrazy
11. Lwów
12. Okopy Świętej Trójcy
13. Otwock 2011
14. Poczajów
15. Ręków
16. Żytomierz - remont Grobowca Moniuszków
17. Żytomierz - miasto
18. Świątniki 17/18-09-2011
19.Wigilia 2012 w Żernikach Wrocławskich
20. Barkowo 24-06-2012 - Madonna z Lewacz
21. Cmentarz Moczulanka kolejne zdjęcia
22. Smardzów 2012
23. Świątniki 2012
24. 27 Wołyńska Dywizja Armii Krajowej - historia, szlak, żołnierskie losy
25. Świątniki 2012 - oczami innego fotografika
26. Świątniki 2012 - oczami innego fotografika - część III
27. Kaziuki ulice Wilna.
28. Kaziuki przygotowania.
29. Kaziuki Jarmark.
30. Kaziuki Festyn.
31. Kaziuki miejsca związane ze Św. Kazimierzem.
32. Niedziela palmowa w Szarogrodzie - Ukraina 2010
33. Niedziela palmowa w Murafie - Ukraina 2010
34. Niedziela palmowa w Aleksandrówce - Ukraina-2011
35. Niedziela palmowa - Białoruś - 2009
36. Niedziela palmowa - Mołdawia - 1997
37. Cmentarz w Zwinogródce
38. Wołowskie Spotkania Kresowe - 2013
39. Malarstwo kresowe
40.Świątniki 2013
41. Świątniki 2014
42. Zimna Woda 2014
43. Świątniki 2015
44. Zimna Woda 2015
45. SPOTKANIE OPŁATKOWE ŻERNIKI WROCŁAWSKIE 2015
46. Kołomyja 2015
47. Niezgoda 2016
48. Świątniki - 10-09-2016 - fotografie Moniki Zaremby, Kasi Grzebskiej i Przemysława Kobela
49. Świątniki - 10-09-2016 - fotografie Tomasz Wypler
50. Świątniki - 11-09-2016 - fotografie Moniki Zaremby i Przemysława Kobela
51. Świątniki - 11-09-2016 - fotografie Tomasz Wypler
52. Świątniki - 10-09-2016 - fotografie Gienek Szewczuk
53. Świątniki - 11-09-2016 - fotografie Gienek Szewczuk
54. Cmentarz w Kołomyi - prace w 2016 - fotografie Zbyszek Saganowski
55. Świątniki 2017 - Galeria zdjęć Katarzyny Domagały
56. Świątniki 2017 - Galeria Gienka Szewczuka
57. Świątniki 2017 - Galeria Zbyszka Saganowskiego
58. Świątniki 2019 - Galeria Katarzyny Domagały
59. Świątniki 2019 - Galeria Moniki Zaremby
60. Świątniki 2019 - Galeria Eugieniusza Szewczuka
61. Wyjazd 2019 na Ukrainę - Galeria Teresy Bielicz z domu Chodorowska
62. Wyjazd 2020 na Ukrainę - Kołomyja
63. Świątniki 2020 - Galeria Gienka Szewczuka
Naciskając określone zdjęcie uzyskacie Państwo jego powiększenie.
W lewym górnym rogu jest menu Domek - powrót do początku; strzałka w lewo i w prawo przeglądanie stron i poszczególnych zdjęć.
Cmentarz Ludwipol
Podczas I Ogólnopolskiego Spotkania Miłosników Ziemi Wołyńskiej w Świątnikach w 20011 do przedstawicieli Koła Zasłuczan zgłosili się Wołynianie z prośbą o prace na rzecz Mogił i Cmentarzy w Lipnikach, Myszakowej, Kudrance, Anna Wola, i Ludwipolu.
Prace na tych miejscach zostały zaplanowane. Prosimy o informacje o tych cmentarzach, zdjęcia i wpłaty na konto TMKK na rzecz prac porządkowych. prosimy również o zgłaszanie się chętnych do prac porządkowych.
We wrześniu planujemy dokonanie wizji lokalnych tych miejsc, przeprowadzenie wstępnych rozmów z lokalnymi władzami i dokonanie dokumentacji foto - filmowych.
Wsparcia w zakresie palnowanych prac udzieli nam również i opublikuje stosowne informacje i apele Kresowy Serwis Informacyjny.
Prosimy o kontakt osoby, które samodzielnie lub z ramienia innych stowarzyszeń pracowały na tych cmentarzach, lub mają takie plany.
Potrzebujemy
Wszelkie działania oprócz ducha potrzebują też ludzi, narzędzie i środków materialnych.
Każdy pomysł, każda dobra rzecz, każde narzędzie, które pomoże w remoncie cmentarza zostanie właściwie wykorzystane.
TMKK
Kołomyja, Zimna Woda – po raz drugi (2011)
Na wschód: tam, gdzie rodzi się nowy dzień
W maju br. planowaliśmy zorganizowanie: we wrześniu pielgrzymki na Wołyń a w sierpniu prace przy uporządkowaniu cmentarza w Rudni Potaszni. Szczęśliwie odnaleziona w lipcu ikona naszej Matki Bożej Bolesnej z Niewirkowa w Świątnikach k/Sobótki i wspaniała propozycja ks. Zbigniewa Słobodeckiego dot. zorganizowania Spotkania Miłośników Ziemi Wołyńskiej w czasie odpustu w dniach 17-18.09.2011 r. była przyczyną przesunięcia terminów wyjazdu oraz połączenia pielgrzymów z ekipą porządkową.
Odsłonięcie obelisku z tablicą pamiątkową
Uprzejmie zapraszamy
na uroczystość odsłonięcia i poświęcenia obelisku z tablicą pamiątkową poświęconą pamięci
330 Polaków zamordowanych w 1943 r. na Wołyniu we wsiach :
Rudnia Łęczyńska, gm. Berezne i Niemila, gm. Ludwipol
Uroczystość rozpocznie się
22 października 2011 r. o godz. 12.00
na cmentarzu parafialnym w Rękowie, gm. Sobótka.
Serdecznie zapraszamy wszystkie osoby chcące uczcić pamięć poległych Rodaków do wzięcia udziału w uroczystości.
Organizatorzy :
Alfred Lech – tel. 532 513 670
Zbigniew Lech – tel. 602 764 360
Nad Dniestrem...
sierpień 2011
Henryk Sienkiewicz; Ogniem i mieczem
Fot.1 Widok na Dniestr i Mołdawię z cmentarza w Jampolu.
Polskie ślady w Radio Winnica
Polecamy audycję w Radio Wnet Winnica;oto fragment.
Jerzy Rudnicki, historyk, jest członkiem Towarzystwa Miłośników Kultury Kresowej (TMKK). Z grupą młodzieży i dorosłych wolontariuszy, uczestniczących w akcji "Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia", już drugi rok pracuje na cmentarzu polskim w Jampolu.
Mój Jampol
Po raz drugi ludzie zrzeszeni w TMKK i zaprzyjaźnieni dotarli na dawne krańce I Rzeczpospolitej, do Jampola nad Dniestrem. Celem podstawowym wyjazdu był historyczny cmentarz dawnego powiatu jampolskiego, leżący nad samą granicą ukraińsko-mołdawską. Oczywiście, później okazało się jak wiele innych spraw czekało na nasz przyjazd na miejscu. O tym jednak w dalszej części reportażu.
Byłem na Zasłuczu
Granicę przekroczyliśmy w Jagodzinie, przez który 21.04.1944 r. przebijały się na Polesie oddziały drugiego rzutu 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej. W jednym z oddziałów znalazł się mój ojciec, Marceli Marek Słowiński, który poprzedniej nocy, będąc w oddziale koni jucznych, nie przekroczył torów. Tym razem też się nie udało. Poległ i gdzieś tam pozostał. Jadąc dalej, minęliśmy kierunkowskaz do Rymacz, gdzie na cmentarzu wojennym znalazło wieczny spoczynek kilkudziesięciu żołnierzy Dywizji poległych podczas forsowania linii kolejowej.
.jpg)
Podolskie kwiaty z Koziatyna
Miasto Koziatyn – obwodu winnickiego, liczy 22 tys. mieszkańców. Żyją tu ludzie pochodzenia polskiego, rosyjskiego, żydowskiego, ormiańskiego, czeskiego. Według spisu ludności w 2001 roku 2% mieszkańców zadeklarowało swoją narodowość jako polską. W mieście funkcjonuje pięć kościołów prawosławnych, sześć protestanckich , jeden grecko-katolicki i jeden rzymsko-katolicki. Dzieci i młodzież uczą się w sześciu szkołach ogólnokształcących (od 1 do 11 klasy) i Liceum (od 8 do 11 klasy), a także w Technikum Kolejowym.
Białe skrzydła z Mołodeczna- Białoruś
Swoją nazwę miasto prawdopodobnie otrzymało od rzeki Mołodeczanki. W miejscu ujścia tej niewielkiej rzeczki do Uszy został wzniesiony zamek, w pobliżu którego w XIV wieku zaczęła rozwijać się osada.
Wykopaliska archeologiczne wykazały, że na terenie obecnego miasta znajdowały się wcześniejsze osady, pochodzące z epoki kultury ceramiki sznurowej.
Pierwsza historyczna wzmianka o Mołodecznie odnosi się do roku 1388. 16 grudnia 1388 roku Dymitr Korybut Olgierdowicz, książę Nowogrodu Siewierskiego, wydał na zamku w Mołodecznie dokument[4], zapewniający wierność hołdowniczą Władysławowi II Jagielle i królowej Jadwidze. W średniowiecznych dokumentach Mołodeczno jest nazywane "miejscowością" (tj. miastem), która od roku 1413 do wchodziła w skład województwa wileńskiego.
6 lipca 1501 roku król Aleksander Jagiellończyk nadał dobra Mołodeczna kniaziowi Michałowi Mścisławskiemu pod warunkiem dawania koni pod przejazd posłów i gońców.
Stworzenie zespołu tanecznego narodziło się w myślach Wiktora Baranowicza w 1999 r., kiedy pracował w szkole średniej. Marzył wówczas o zespole, który zgodnie z jego pomysłem wykonywałby polski ludowy repertuar taneczny, ponieważ już wtedy współpracując z Mołodeczańskim Miejskim Oddziałem Związku Polaków na Białorusi chciał zgromadzić w zespole dzieci polskiego pochodzenia.
Po ukończeniu studiów choreograficznych w Lublinie przy UMCS u znakomitego prof. Stanisława Leszczyńskiego, Wiktor Baranowicz zaczął uczyć dzieci tańców polskich. Początkowo były to polonez i krakowiak. Zespół nosił wtedy nazwę „Akwarele”, brał udział w różnych imprezach miejskich, rejonowych, obwodowych i wielokroć był nagradzany.
W kwietniu 2002 r. zespół zaczął ćwiczyć pod zmienioną nazwą „Białe skrzydła”. Obecnie skupia w swych szeregach około 70 dzieci w wieku od 7 do kilkunastu lat (młodzież gimnazjalna oraz licealna). W zespole pracują trzy grupy: główna – 21 członków i przygotowawcza – 50 dzieci. Są to dzieci oraz młodzież z Mołodeczna i rejonu.
W bogatym i zróżnicowanym repertuarze zespołu znajdują się przede wszystkim polskie tańce narodowe (polonez, mazur, krakowiak i oberek) i regionalne m. in. suita kaszubska, przeworska i śląska. Zespół z równym powodzeniem wykonuje tańce innych narodów: ukraińskie, greckie, rosyjskie i białoruskie. Kostiumy taneczne, w których występuje zespół zostały uszyte i wyhaftowane według projektów kierownika zespołu.
Każdy występ zespołu „Białe Skrzydła” to pokaz umiejętności i żywiołowości, która niezmiennie podbija serca widzów. Mołodeczańscy tancerze są ambasadorami polskiej kultury narodowej. Najlepszą miarą sukcesów zespołu „Białe Skrzydła” są liczne nagrody zdobyte w przeglądach, na festiwalach krajowych i zagranicznych, częste występy, znakomite recenzje prasowe oraz spontaniczne reakcje publiczności. Kronika zespołu wypełniona jest słowami uznania i licznymi podziękowaniami wyrażonymi nie tylko w rodzinnym Mołodecznie, ale także w Polsce, na Ukrainie i w Rosji.
Zespół występował na wielu koncertach w kraju i za granicą m.in. na X i XII Międzynarodowym Festiwalu Kultury Kresowej w Mrągowie – 2004 r. i 2006 r., gdzie spotkał się z bardzo gorącym przyjęciem publiczności, został laureatem i otrzymał pierwszą nagrodę.
W grudniu 2004 r. wziął udział w Międzynarodowym Festiwalu „Sambor 2004” na Ukrainie, gdzie jako laureat został nagrodzony złotymi medalami festiwalu.
W kwietniu 2005 r. zespół brał udział w pierwszym otwartym choreograficznym festiwalu „Białe Skrzydła” w Mołodecznie, za co był odznaczony dyplomem festiwalu.
„Białe Skrzydła” mają ścisłe kontakty z zespołami choreograficznymi: z Ukrainy „Orchidea” (Sambor) „Barwinek” (Bełgorod – Dniestrowski - Ukraina), z Polski „Ryki” (Ryki) oraz „Wyszków” (Wyszków), Zespół Tańca Ludowego UMCS (Lublin), z Rosji zespół „Słowianoczka” (Sankt Petersburg), „Sczastliwoje Detstwo” (Ulianowsk), z Litwy „Solczanka” i „Sto uśmiechów” oraz z wieloma zespołami z Białorusi.
Wizytówką zespołu od niedawna jest choreograficzna kompozycja „Białe Skrzydła”..
Zespół bierze aktywny udział w koncertach, które odbywają się z dużym sukcesem, porywają widzów ciekawymi choreograficznymi kompozycjami.
27 lutego 2006 r. zespół dostał honorowy tytuł – „WZOROWY”. W 2007 r. Dyplom I Międzynarodowego Konkursu „Sławianski kubok” miasta Sankt-Petersburg, Dyplom VII Festiwalu „Dniestrowska Falia” miasta Bełgorod – Dniestrowski (Ukraina).
Zespół „Białe Skrzydła” w 2006 r. był uczestnikiem VI Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Cekcyn – Osie 2006 oraz VII i VIII Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Cekcyn 2007 i 2008.
W 2007 r. zespół dostał zaproszenie i był uczestnikiem Międzynarodowego Festiwalu w Krakowie. W październiku 2007 r. koncertował w Ostrowie Mazowieckim.
W 2008 r. był uczestnikiem VII Charytatywnego Koncertu „Syców – 2008”, w Festiwalu „Sambor - 2008”, na przeglądzie kultury Kresowej we Wrocławiu i Szklarskiej Parębie.
Został Laureatem Państwowego Festiwalu Narodowych Kultur w Grodnie (Białoruś). W lipcu 2008 r. koncertował przed prezydentem Białorusi. Brał udział w Mińskim Obwodowym Przeglądzie Polskiej Kultury „Nieswiż – 2008” (Białoruś). Zespół był świadkiem bicia rekordu Guinnesa w grze na keyboardzie (76 godz.) podczas pobytu w Szklarskiej Porębie.
Majówka nad Słuczą
w Dn. 8.o5 - 13.05.2011r.
Koło TMKK” Zasłuczanie” wraz z ks.Wacławem Kuriatą organizuje pielgrzymkę na Wołyń.
Azalie kwitnące w lasach na Polesiu Wołyńskim są jednym z wielu fenomenów tej ziemi.
Program pielgrzymki:
8.05/niedziela/- z parkingu TV przy ul.Karkonoskiej o godz.18.00
- godz.19.00 kościół parafialny w Mirkowie
9.05/poniedziałek/ Równe- zakwaterowanie i wyżywienie wDomu
Pielgrzyma u ks.Władysława Czajki- 3 noclegi
10,11.05/wtorek i środa/ - Kostopol i Niemila-msza święta za
Zmarłych.Miejscowości,które planujemy odwiedzić
- Berezne,Łęczyn,Rudnia Bobrowska,Siwki,Mokre,
BystrzyceJanówka,Ludwipol, Moczulanka,,
Lewacze,Dermanka,Lubomirka,Morozówka…
Będzie możliwość dotarcia do innych miejscowości
położonych w lesie/ o ile warunki na to pozwolą/
- Nawiedzimy cmentarze w Lewaczach,Moczulance
Rudni Potaszni,Dermance,Ludwipolu oraz mogiły
w Rudni Łęczyńskiej,Niemili,Białej-Lipniki ,Jezierce
12.05/czwartek/- Łuck- zwiedzanie miasta
do kraju wracamy nocą
13.05/piątek/ powrót do Wrocławia w godzinach porannych
Kontakt:
Ryszard Marcinkowski t
Maria Chmurzyńska marchmu@o2.pl
CMENTARZ W LEWACZACH NA POLESIU WOŁYŃSKIM
Polskie cmentarze na Polesiu Wołyńskim zarosły krzakami, a na Zasłuczu zlały się z leśnym krajobrazem. Są to miejsca, które wciąż przypominają o Polakach zamieszkujących na tych terenach przez wieki.
Dzięki Akcji „Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia” prowadzonej przez red.Grażynę Orłowską-Sondej i TVP3 Wrocław ,pod patronatem Kuratora Dolnośląskiej Oświaty, kolejny cmentarz w Lewaczach na Wołyniu można było uratować.
Założycielami wsi Lewacze w gminie Ludwipol /w XVIII wieku/ była rodzina Rudnickich. W 1927 roku wybudowano w Lewaczach kościół pw. NMP Królowej Polski i na ten czas datuje się powstanie cmentarza. Teren na nowy cmentarz podarował Maciej Rudnicki ze swojego areału.
Pocztówka ze straznicą kompanii Korpusu Ochrony Pogranicza we Lewaczach na dawnej granicy polsko-sowieckiej.
Święta wśród Polaków na Wschodzie 2010
Fot1. Miejsca w które dotarły paczki świąteczne dla Polaków na dzisiejszej Ukrainie, dawnych Kresach Rzeczpospolitej
Świąteczne dary dla rodaków na Wschodzie
Dolnośląski Kurator Oświaty we współpracy z TVP 3 Wrocław i Towarzystwem Miłośników Kultury Kresowej już po raz kolejny zorganizował przedświąteczną akcję przygotowywania paczek dla rodaków żyjących na Kresach Wschodnich. Pomoc trafia na Ukrainę (w pobliże Kamieńca Podolskiego, Żytomierza, Trembowli, Berdyczowa, Winnicy i innych) oraz na Litwę, gdzie przy granicy z Polską, a często też dalej na wschód, żyją, przeważnie na wsiach, w trudnych warunkach, Polacy.
Z Wrocławia do Kołomyi..O renowacji cmentarzy polskich w Kołomyi i Zimnej Wodzie
Zimna Woda, Kołomyja
Wyjazd z Wrocławia grupy 7 osób (troje studentów, 4 osoby pracujące) nastąpił 2 lipca nocą, aby następnego dnia (sobota) przed południem dotrzeć samochodem (3 kierowców na zmianę) do miejscowości Zimna Woda (obrzeża Lwowa), gdzie rozpoczęliśmy tegoroczne wakacje na cmentarzach. Tutaj popracowaliśmy około 5 godzin na przedwojennym polskim cmentarzu rzymsko-katolickim, na którym, być może za którymś kolejnym podejściem, uda się natrafić na jakiś ślad pochowanych przodków niżej podpisanego.
Dokonano całkowitego wycięcia chwastów i dzikich drzewek w obszarze 3 rzędów grobów - pomiędzy dawnym wejściem bocznym na cmentarz (od strony dzisiejszego cmentarza prawosławnego), a kapliczką cmentarną, odremontowanie (podniesienie i sklejenie zaprawą powalonych elementów) kilku grobów w tym ciągu oraz oczyszczenie pomników w tym obszarze.
Dalszą pracę niestety przerwał nam padający coraz obficiej deszcz. Całość wyciętej zieleni usunęliśmy (wyniesienie) poza obszar grobów, na obrzeże cmentarza.
W pracach pomagał nam miejscowy zarządca tego terenu – pan Orest – sympatyczny mieszkaniec Zimnej Wody, którego korzenie sięgają pod Przemyśl (Łemkowszczyzna).
Jemu też pozostawiliśmy duże opakowanie Randapu, uzgadniając, że po ustaniu deszczu i kilkudniowym podrośnięciu ściętych chwastów tak, aby pojawiły się liście, dokona oprysku tego obszaru i ponowi go za około 2 tygodnie.
Mamy nadzieję, że przynajmniej ten obszar zachowa jakiś „świeży” wygląd do czasu kolejnego naszego działania w Zimnej Wodzie.
Fotoreportaż.Jampol cz.3
.JPG)
Gloria Victis Hucie Pieniackiej
Huta Pieniacka, skrawek piekła na Podolu, miejsce które stało się w ostatnim czasie medialnym symbolem wydarzeń na Ukrainie w trakcie II wojny światowej.
Podsumowanie akcji świątecznej „Świąteczne Dary dla Polaków na Wschodzie”
Dla wielu współczesnych Polaków, a już szczególnie tych młodych wiekiem sama nazwa Ukrainy wywołuje niejasne poczucie grozy. Mimo jej występowania w dramatach Słowackiego czy Trylogii Sienkiewicza odbierana jest bardzo często, jako twór fantastyczny podobny do Narnii i Mordoru ewentualnie kojarzona jest, jako element romantycznej baśni czy powieści przygodowej. Tych, którzy przyjeżdżają po raz pierwszy zawsze zaskakuje odkrycie, że „ i Zbaraż, i Kamieniec Podolski, i Okopy Świętej Trójcy, i Jampol, i Raszków trzymają się mocno”.