Pożegnaliśmy biskupa Jana Bagińskiego z Wołynia
Kilkunastu biskupów z metropolii górnośląskiej, a także diecezji legnickiej i częstochowskiej, kilkuset księży i wielu wiernych uczestniczyło w pogrzebie emerytowanego pomocniczego biskupa opolskiego, w tym także delegacja naszego Towarzystwa na czele z prezesem Ryszardem Marcinkowskim.
Biskup Jan Bagiński (1932 - 2019) zmarł 19 maja wieczorem.
Ceremoniom pogrzebowym przewodniczył ordynariusz opolski, biskup Andrzej Czaja, a homilię wygłosił biskup gliwicki, Jan Kopiec, wieloletni współpracownik zmarłego.
Biskupie Janie, przekazuję Tobie na pożegnanie znak pokoju, który zadzierzgnąłeś w naszych sercach. Pomagasz nam nieustannie budować ten właściwy gmach wiary, że warto wiele przeżyć na wskazanych przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela, szlakach tej ziemi. Bo w końcu wszystkie nasze nawet i trudności, i kłopoty, i rozpierające niepewności - wszystko kiedyś ustąpi ostatecznemu zwycięstwu, którego gwarantem jest mój Wybawca, który żyje - powiedział biskup Kopiec w kazaniu.
Telegram kondolencyjny papieża Franciszka podpisany przez sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej kard. Pietro Parolina odczytał bp Rudolf Pierskała.
Ordynariusz opolski odczytał także sporządzony 21 października 2003 roku przez bpa Jana Bagińskiego duchowy testament. Dziękował w nim wielu osobom. Jest w nim także prośba o przebaczenie.
W dwudniowych uroczystościach wzięła udział rodzina śp. bp. Bagińskiego, siostry z wielu zgromadzeń zakonnych oraz kilkuset mieszkańców diecezji opolskiej i gliwickiej, którym Zmarły posługiwał jako kapłan, a potem biskup.
Pochowano go 27 maja przy kościele św. Piotra i Pawła w Opolu, obok zmarłych proboszczów tej parafii. Miejsce pochówku wybrano zgodnie z jego wolą. Po przybyciu z Wołynia do Opola Jan Bagiński mieszkał z rodzicami na terenie parafii św. Piotra i Pawła, tu także chodził do szkoły.
Biskup Jan Bagiński urodził się 31 maja 1932 we wsi Kamionka na Wołyniu (diecezja łucka). Dzieciństwo spędził w stronach rodzinnych, tam też zastał go wybuch II wojny światowej i wkroczenie we wrześniu 1939 na te ziemie Armii Czerwonej.
W połowie grudnia 1942 pobliska wieś Jezierce i okolice były widownią zbrojnej napaści nacjonalistów ukraińskich, którzy wymordowali tam od 300 do 400 miejscowych Polaków. Przyszły hierarcha zdołał się uratować z pogromu i doczekał końca wojny, a po jej zakończeniu wraz z rodziną wyjechał do Polski i osiedlił się na Opolszczyźnie.
Tutaj po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie i Opolu, po czym 17 czerwca 1956 przyjął święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego.
Kontynuował potem studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uwieńczone doktoratem z teologii dogmatycznej. Po powrocie do swej diecezji wykładał ten przedmiot w swym dawnym seminarium w Nysie. W latach 1959-76 był tam prefektem, a następnie wicerektorem. W 1976 został proboszczem, a wkrótce potem dziekanem w Kluczborku.
8 lipca 1985 Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym w Opolu, przydzielając mu jednocześnie stolicę tytularną Tagarata (nieistniejąca już starożytna diecezja w Afryce Północnej, na terenie dzisiejszej Tunezji). Sakry udzielił mu 15 sierpnia tegoż roku w katedrze opolskiej prymas Polski kard. Józef Glemp, a współkonsekratorami byli ówczesny metropolita wrocławski (diecezja opolska wchodzi w skład metropolii wrocławskiej) kard. Henryk Gulbinowicz i abp Alfons Nossol.
Jako zawołanie biskupie bp Jan Bagiński przyjął słowa „Servire Deo et populo” (Służyć Bogu i ludziom). Został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji.
W kurii biskupiej sprawował urząd przewodniczącego Wydziału Duszpasterskiego. Oprócz tego szczególną opiekę sprawował nad kluczborskim regionem duszpasterskim.
14 sierpnia 2009 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego diecezji opolskiej.
Zdjęcia: Ryszard Marcinkowski
Tekst: Gienek Szewczuk
Biskupie Janie, przekazuję Tobie na pożegnanie znak pokoju, który zadzierzgnąłeś w naszych sercach. Pomagasz nam nieustannie budować ten właściwy gmach wiary, że warto wiele przeżyć na wskazanych przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela, szlakach tej ziemi. Bo w końcu wszystkie nasze nawet i trudności, i kłopoty, i rozpierające niepewności - wszystko kiedyś ustąpi ostatecznemu zwycięstwu, którego gwarantem jest mój Wybawca, który żyje - powiedział biskup Kopiec w kazaniu.
Telegram kondolencyjny papieża Franciszka podpisany przez sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej kard. Pietro Parolina odczytał bp Rudolf Pierskała.
Ordynariusz opolski odczytał także sporządzony 21 października 2003 roku przez bpa Jana Bagińskiego duchowy testament. Dziękował w nim wielu osobom. Jest w nim także prośba o przebaczenie.
W dwudniowych uroczystościach wzięła udział rodzina śp. bp. Bagińskiego, siostry z wielu zgromadzeń zakonnych oraz kilkuset mieszkańców diecezji opolskiej i gliwickiej, którym Zmarły posługiwał jako kapłan, a potem biskup.
Pochowano go 27 maja przy kościele św. Piotra i Pawła w Opolu, obok zmarłych proboszczów tej parafii. Miejsce pochówku wybrano zgodnie z jego wolą. Po przybyciu z Wołynia do Opola Jan Bagiński mieszkał z rodzicami na terenie parafii św. Piotra i Pawła, tu także chodził do szkoły.
Biskup Jan Bagiński urodził się 31 maja 1932 we wsi Kamionka na Wołyniu (diecezja łucka). Dzieciństwo spędził w stronach rodzinnych, tam też zastał go wybuch II wojny światowej i wkroczenie we wrześniu 1939 na te ziemie Armii Czerwonej.
W połowie grudnia 1942 pobliska wieś Jezierce i okolice były widownią zbrojnej napaści nacjonalistów ukraińskich, którzy wymordowali tam od 300 do 400 miejscowych Polaków. Przyszły hierarcha zdołał się uratować z pogromu i doczekał końca wojny, a po jej zakończeniu wraz z rodziną wyjechał do Polski i osiedlił się na Opolszczyźnie.
Tutaj po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie i Opolu, po czym 17 czerwca 1956 przyjął święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego.
Kontynuował potem studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uwieńczone doktoratem z teologii dogmatycznej. Po powrocie do swej diecezji wykładał ten przedmiot w swym dawnym seminarium w Nysie. W latach 1959-76 był tam prefektem, a następnie wicerektorem. W 1976 został proboszczem, a wkrótce potem dziekanem w Kluczborku.
8 lipca 1985 Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym w Opolu, przydzielając mu jednocześnie stolicę tytularną Tagarata (nieistniejąca już starożytna diecezja w Afryce Północnej, na terenie dzisiejszej Tunezji). Sakry udzielił mu 15 sierpnia tegoż roku w katedrze opolskiej prymas Polski kard. Józef Glemp, a współkonsekratorami byli ówczesny metropolita wrocławski (diecezja opolska wchodzi w skład metropolii wrocławskiej) kard. Henryk Gulbinowicz i abp Alfons Nossol.
Jako zawołanie biskupie bp Jan Bagiński przyjął słowa „Servire Deo et populo” (Służyć Bogu i ludziom). Został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji.
W kurii biskupiej sprawował urząd przewodniczącego Wydziału Duszpasterskiego. Oprócz tego szczególną opiekę sprawował nad kluczborskim regionem duszpasterskim.
14 sierpnia 2009 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego diecezji opolskiej.
Zdjęcia: Ryszard Marcinkowski
Tekst: Gienek Szewczuk
Artykuł przeczytano 1352 razy